De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.
De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.
De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.
De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.
De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.
De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.
De Vita et martyrio B. Caroli Boni, Flandriae comitis,
Historia Hierosolymitana,
- Acta Translationis capitis S. Valentini,
- Vita S. Hugonis Rothomagensis archiepiscopi,
- Itinerarium, sive epistola ad Fiscannenses,
- Vita B. Roberti de Arbrissello,
- Carmina,
- Acta S. Valeriani martyris,
- De visitatione infirmorum.
- Diploma,
Epistolae et privilegia,
Harmonia,
Epistola ad A. priorem S. Victoris Massiliensis,
Vita Mathildis comitissae,
Tractatus de fractione corporis Christi,
Epistolae.
Epistolae et diplomata,
Prologus in Leviticum,
Censura de aliquot locis bibliorum,
- Sermo in obitu praedecessoris sui,
Epistolae,
- Charta charitatis,
- Usus antiquiores ordinis Cisterciensis
- Exordium coenobii et ordinis Cisterciensis,
Epistola ad Adelberonem Trevirensen archiepiscopum,
Sermo de passione Dominica,
- Liber de creatione et redemptione primi hominis,
- De septem donis sancti Spiritus,
- Liber de divinis officiis,
Excerpta e chartulario Gratianopolitano,
- Epistolae et diplomata,
CHRONICA BOHEMORUM.
Prolegomena.
Prologus ad severum Melvicensem.
Item ad magistrum Gervasium praefatio.
LIBER PRIMUS.
Prooemium libri II.
LIBER SECUNDUS.
Apologia in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
CANONICI WISSEGRADENSIS CONTINUATIO COSMAE.
MONACHI SAZAVENSIS CONTINUATIO.
De chronica sancti Jheronimi et compositione annorum.
De exordio Sazavensis monasterii.
De probitate Wladislai regis et fratris ejus Theobaldi ducis.
CANONICORUM PRAGENSIUM CONTINUATIONES
- Wenceslai I regis historia.
II. - Annalium Pragensium pars I.
III. - Annales Otokariani.
IV. - Annalium Pragensium pars II.
V. - Annalium Pragensium pars III.
Notitia.
HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS.
LIBER PRIMUS.
CAPUT PRIMUM. - Prooemium operis.
CAP. II. - Quomodo Petrus eremita primus auctor exstiterit expeditionis in Jerusalem.
CAP. III. - Quomodo patriarcham adierit.
CAP. IV. Quid patriarcha Petro responderit, et quomodo auxilia Christianorum invitaverit.
CAP. V. - Quomodo majestas Domini Jesu in somnis Petro apparuerit eumque allocuta sit.
CAP. VI. - Quomodo Petrus Romam venerit, legationem apostolicam retulerit, et de terraemotu.
CAP. VII. - De quodam Waltero eunte Hierosolymam, quid egerit vel quid pertulerit.
CAP. VIII. - Quomodo Petrus, cum copioso exercitu tendens Jerusalem, vindictam sociorum in Hungaria fecerit.
CAP. IX. - Quomodo Maroam fluvium cum difficultate transierit.
CAP. X. - Quomodo duci Bulgarum obsides dantur: quibus receptis gravis contentio cum Bulgaris oritur.
CAP. XI. - Quomodo dux exercitum insecutus plurima diripuerit.
CAP. XII. - Quomodo, Petro cum exercitu causa pacis obviam duci regresso, plurima juventus prostrata sit.
CAP. XIII. - Qualiter exercitus ex magna parte dispersus sit, et iterum ad triginta millia adunatus.
CAP. XIV. - Quomodo imperator Petro legatos direxerit, ut veniret Constantinopolim.
CAP. XV. - Quomodo Petrus secundam imperatoris legationem acceperit, ut Constantinopolim maturaret iter.
CAP. XVI. - Quomodo Petrus et exercitus ab imperatore benigne susceptus sit, et deinde mare transierit.
CAP. XVII. - Quomodo in terra urbis Nicaeae juventus praedam fecerit, et castellum quoddam Solymani ceperit.
CAP. XVIII. - Quomodo Solymanus dux, congregatis Turcis, praedictum castrum expugnaverit, quosdam captivos duxerit, reliquos occiderit.
CAP. XIX. - Quomodo exercitus per dies octo Petrum exspectaverit, et quomodo quosdam Turci de exercitu decollaverunt.
CAP. XX. - Quomodo exercitibus, ad ultionem sociorum armatis, Solymanus cum multa manu occurrerit pugnaturus.
CAP. XXI. - Quomodo Turci cum Christianis graviter conflixerint.
CAP. XXII. - Quomodo Turci infinitam multitudinem Christianorum peremerint.
CAP. XXIII. - Quomodo tria millia Christiancrum qui evaserant, a Turcis obsessi, imperatoris auxilio liberabantur.
CAP. XXIV. - Quomodo quidam Godescalcus magnam manum in eamdem expeditionem contraxerit.
CAP. XXV. - Qualiter omnis exercitus Godescalci insolenter agens in Hungaria peremptus sit.
CAP. XXVI. - Quomodo ex diversis regnis copiosa gens in eamdem expeditionem adunata sit.
CAP. XXVII. - De strage Judaeorum Coloniae.
CAP. XXVIII. - De simili strage facta Moguntiae.
CAP. XXIX. - Quomodo exercitus, negato transitu, cum Hungaris conflixerit.
CAP. XXX. - Qualiter subito disturbato exercitu innumerabilis multitudo perierit.
CAP. XXXI. - De superstitione anseris et capillae.
LIBER SECUNDUS.
CAPUT PRIMUM. - Cum quibus et quo tempore dux Godefridus secundam interit profectionem.
CAP. II. - Principes per internuntios convenerunt Pannoniae regem, quare perdiderit populum Domini.
CAP. III. - Responsio regis, quomodo ducem accersierit.
CAP. IV. - Dux Pannoniam ingrediens quam docenter susceptus sit, et quid inter eum et regni primores convenerit.
CAP. V. - Ubi exercitus jussu ducis castra posuerit
CAP. VI. - Obsedibus datis, qualiter Hungariam transierint.
CAP. VII. - Ubi rex obsides reconsignat, et qualiter rex Graeciae ducem per internuntios interpellaverit.
CAP. VIII. - Quid dux resalutato regi mandaverit, et pro retentis principibus quid egerit.
CAP. IX. - Rex Graecorum quomodo captivis principibus absolutis, regno suo consuluerit, ducem simul accersens.
CAP. X. - Post aliquantas utrinque animositates tandem dux cum imperatore pacem componit.
CAP. XI. - Causa imperatoris dux castrorum loca mutat: benevolenitae nuntios ad eum mittit, rogatus venire dissimulat.
CAP. XII. - Imperator alimenta emenda subtrahit, exercitus partes Graeciae invadit.
CAP. XIII. - Frater ducis cum periculo populum ducis transduxit, dimicantes inter se parles dirimit.
CAP. XIV. - Imperator, promissis obsidibus, ducem ad se invitat, et quid ipse dux legatis Boemundi responderit.
CAP. XV. - Filio imperatoris obside accepto, dux curiam ingreditur.
CAP. XVI. - Quam gloriose dux ab imperatore susceptus sit et exhibitus, et quid inter eos convenerit.
CAP. XVII. - Monitu imperatoris populus Domini in Cappadociam migrat. Dux imperatorem pro necessariis rebus saepius interpellat.
CAP. XVIII. - Boemundus adveniens aegre persuasus est imperatoris homo fieri.
CAP. XIX. - Nepos Boemundi clanculo digreditur. Dux cum suis decenter ab imperatore dimittitur Robertus comes.
CAP. XX. - Exercitus versus Nicaeam iter dirigit; de Raymundo comite et Petro Eremita et de quibudam aliis principibus.
CAP. XXI. - De obsidione urbis Nicaeae.
CAP. XXII. - Item dispositio obsidionis; quibus principibus quae partes civitatis delegatae sint
CAP. XXIII. - Item de eadem.
CAP. XXIV. - De viris sacri ordinis et vulgo inermi et de lacu civitatis.
CAP. XXV. - De principe urbis Nicaeae et de exploratoribus ejus.
CAP. XXVI. - Item de uno exploratorum illorum, et quam sollicite populus Domini gentilium praestoleratur adventum.
CAP. XXVII. - Adventus Solymani: exhortatio Podiensis episcopi: conflictus et victoria populi Christiani.
CAP. XXVIII. - De munificentia imperatoris in principes et de Turco falsi nominis Christiano.
CAP. XXIX. - De viris capitaneis in eadem obsidione occumbentibus.
CAP. XXX. - Item de aliis ibidem pereuntibus.
CAP. XXXI. - De murorum et praecipue cujusdam turris oppugnatione.
CAP. XXXII. - Populus Domini supradictum lacum navali obsidione circumdat.
CAP. XXXIII. - Profani resistentes valde Christicolas defatigant. Ubi dux ipse Turcorum bellicosissimum sagitta trajecit.
CAP. XXXIV. - De occiso Christiano bellatore qui ad ludibrium fidelium in muro suspenditur.
CAP. XXXV. - Quomodo Longabardus quidam novum gensu machinae operatus sit.
CAP. XXXVI. - De eversione immanissimae turris, et domina civitatis quomodo capta sit.
CAP. XXXVII. - Deditio civitatis Nicaeae et de quadam sanctimoniali femina captiva.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ex consultu principum populus Dei in duas partes divisus sit.
CAP. XXXIX. - De immanissima caede Christianorum per insidias principis Nicaeni.
CAP. XL. - De nuntio fidelium Christi ad ducem.
CAP. XLI. - Ubi dux et qui cum eo erant subveniunt pereuntibus.
CAP. XLII. - Ubi dux et alii quidam procerum ex nomine notantur, qui tune fortiter pro Deo egerunt.
CAP. XLIII. - Post victoriam quid inter fideles Domini convenerit, et quomodo sacer ordo curaverit cadavera prostratorum.
LIBER TERTIUS.
CAPUT PRIMUM. - Post victoriam Christi fideles ubi castra locaverint, et miserabili siti cruciati, quanti expiraverint.
CAP. II. - Item de eodem.
CAP. III. - Ultra progrediunfur; exercitus in geminas partes dividitur primores venatui vacant.
CAP. IV. - Dux cum urso confligens, graviter sauciatur; sed auxilio alterius militis perempta bestia vivus eripitur.
CAP. V. - Tankradus fixis juxta Tarsum civitatem tentoriis, apud cives de urbis traditione nunc minis nunc blanditiis agit.
CAP. VI. - Cives deditionem pollicentur; viri exercitus Del longe a se divisi, hostes adesse de alterutris suspicantur.
CAP. VII. - Obsides foedus rumpunt; Tankradus et Baldewinus mistis copiis obsidionem reparant, et de situ urbis.
CAP. VIII. - De mutua quorumdam principum altercatione, ubi et Tarsenses Tankradum sibi praeesse desiderant.
CAP. IX. - De eadam re.
CAP. X. - De eodem et qualiter Tankradus urbem Azaram intraverit.
CAP. XI. - Ubi Baldewinus princeps civitatis factus, Christianos partis Tankradi intromittere non vult.
CAP. XII - Christiani extra portam civitatis manentes, noctu a gentilibus exstincti sunt.
CAP. XIII. - Hujus necis populus Dei Baldewinum insimulans, ad arma ruit, cui satisfaciens, contra reliquos Dei inimicos vehementer insurgit.
CAP. XIV. - Ubi viri Baldewini cum piratis Christianis foedus ineunt, et Tarsum simul petunt.
CAP. XV. - Tankradus Mamistram civitatem armis capit, et de instinctu cujusdam Richardi castra Baldewini hostiliter invadit.
CAP. XVI. - Baldewinus et Tankradus bellum conserunt, in quo Tankradus inferior inventus est.
CAP. XVII. - Tankradus et Baldewinus pacem inter se reformant
CAP. XVIII. - De prospero eventu Baldewini in expugnandis munitionibus, et de perfidia cujusdam Armenii. Jam invitus idem Armenius commissum sibi praesidium reddit.
CAP. XIX. - Dux civitatis Rohas-Baldewinum in auxilium vocat; Baldewinus vocatus, ire perrexit; a Turcis vetitùs iterato reproperat.
CAP. XX. - Baldewinus qualiter in urbe Rohas exceptus sit, et quam magnanime ducis illius dona respuerit: et petitio seniorum.
CAP. XXI. - A duce urbis Rohas Baldewinus in filium adoptatus, petitione ipsius Samusart civitatem impugnat; sed infecto negotio reversus est inanis.
CAP. XXII. - Conspiratae plebis consilium in ducem suum Baldewinus volens reprimere, nihil proficit.
CAP. XXIII. - Quam misere idem dux interfectus sit.
CAP. XXIV. - Occiso duce, Baldewinus subrogatui eamdem arcem Samus temere primo contempsit, post-modo consilio suorum rebus pretiosissimis comparavit.
CAP. XXV. - Praesilium Sororgia in manus Baldewim non sine labore traditur, et Balduc fraudulentia notatur.
CAP. XXVI. - Tankradus damnosa Christianis praesidia destruit, et oblata sibi ab hostibus munera prudenter reponit.
CAP. XXVII. - De civitate Maresch, ubi et uxor Baldewini obiit.
CAP. XXVIII. - De civitate Arthusia, ubi Christiani Armenii secum manentibus Turcis capita desecantes fratres benigne recipiunt.
CAP. XXIX. - Populus Dei profana multitudine circumplexi, ferro sibi viam aperiunt, et vix evadunt, obsessi fiducialiter agunt.
CAP XXX. - Profant Arthesiam obsidentes, de adventu Christiani exercitus per exploratores edocti, nequaquam, usque in noctem, obsidionem solvunt.
CAP. XXXI. - Exercitu Dei adveniente, Arthesia fidelium tuitione munitur; Baldewinus triumphis clarus novis nuptiis illustratur.
CAP. XXXII. - Christi populus adunatus non ultra dividitur, quem Podiensis episcopus circumspectum fore, paterne alloquitur.
CAP. XXXIII. - Relicta Romania, praeelectos sequentes signiferos ad pontem usque fluvii Farfar perveniunt, ubi a Turcis bellicose excepti sunt.
CAP. XXXIV. - Dura conflictio fidelium et Turcorum pro transitu pontis.
CAP. XXXV. - Monitu Podiensis episcopi pontem superant; commisso praelio bellatores Christi victores redeunt; principem Antiochiae nuntia dura percellunt.
CAP. XXXVI. - Iter Antiochiam indicitur; antistes populum alloquitur et per eum qui principes exercitus praecedere, qui extremas custodias observare debeant, ordinantur.
CAP. XXXVII. - Antiochiam pervenientes quid egerint et quantus aestimatus sit exercitus Dei.
CAP. XXXVIII. - Descriptio qualiter obsessa sit urbs.
CAP. XXXIX. - Item de eadem re.
CAP. XL. - De ponte fluminis ad cujus destructionem machinae exquisitae componuntur.
CAP. XLI. - Congressio valida pontis, ubi machina Christianorum in favillam redigitur, et instaurantur alia instrumenta.
CAP. XLII. - De navali ponte fidelium ad evitandas Turcorum insidias.
CAP. XLIII. - Qualiter Turci Christianos, ad equorum pabula missos, clam invaserint.
CAP. XLIV. - Fideles in ultionem suorum consurgentes, post mutuam caedem partim gladiis consumpti, partim in flumine submersi sunt.
CAP. XLVI. - De clerico et matrona, qui dum aleis luderent, insidiose perempti sunt.
CAP. XLVII. - De milite propria incuria prostrato et de pomario, quod fidelibus nocuum succiditur.
CAP. XLVIII. - De Hugone comite qui fidelium neces dolens, Turcorum fraudibus prudenter occurrit.
CAP. XLIX. - Ubi comitis ejus filius Turcorum saevissimum post nonnulla vitae discrimina prosternit victorque regreditur.
CAP. L. - Deficientibus victui necessariis, principes in hoc electi de circumpositis terris praedas innumeras abducunt.
CAP. LI. - Ubi a gentilibus praeda excutitur.
CAP. LII. - De praeda Roberti comitis, et, invalescente fame, minores quid egerint, vel quid passi sint.
CAP. LIII. - Mors atrocissima cujusdam archidiaconi et comitum ejus.
CAP. LIV. - De morte filii regis Danorum, et Florinae cujusdam matronae, et eorum, qui in balneis occisi sunt.
CAP. LV. - Porta Christianis mortifera; Reymundus comes profanos aliquantum a fidelium invasione coercet.
CAP. LVI. - Pro redemptione cujusdam captivi juvenis, parentes ejus volentes turrim suam Christianis tradere, expulsi sunt, et juvenis a Christianis occisus est.
CAP. LVII. - Decretum populi Dei, et denotatio duorum qui in adulterio deprehensi sunt.
CAP. LVIII. - Dux Godefridus jam recuperata salute, et Reymundus comes, per regiones divisi, ad contrahendas praedarum copias destinantur.
CAP. LIX. - Legatio Babylonici regis ad populum Dei, et quomodo Winemarus Laodiceam et strenue ceperit, et stulte amiserit.
CAP. LX. - Consilium obsessae Antiochiae catholicis proditur; episcopus Podiensis et dux Godefridus populum Dei verbis consolatoriis adhortantur.
CAP. LXI. - Electi milites hostilia castra invadere, multitudine gravi superveniente, non terrentur.
CAP. LXIII. - Boemundus et comites ejus dum pontem hostibus incommeabilem facere nituntur, partim caesi partim laesi sunt, et hoc duci Godefrido flebiliter nuntiatur.
CAP. LXIV. - Fidelibus in ultionem suorum consurgentibus, anceps utrinque pugna diutius agitur.
CAP. LXV. - Ubi dux loricatum Turcum uno ictu medium dividit; et post cruentam pugnam fideles victoria comitatur.
CAP. LXVI. - Quidam obsessorum Antiochiae ad Christianos clanculo confugerunt, et praesidium juxta pontem exstructum custodiae Reymundi delegatum est.
LIBER QUARTUS. CAP. I. - Audiens princeps Antiochiae Christianorum victoriam, quid facto opus sit, a suis fidelibus sciscitatur.
CAP. II. - Innotatio nuntiorum Darsiani, et qui sint quos ad auxilium invitat.
CAP. III. - Allegatio causae apud regum Corrozan.
CAP. IV. - Qualiter ipse rex accepit verba nuntiorum.
CAP. V. - Insultatio Corbahan contra populum Dei in conspectu vocatorum regis.
CAP. VI. - Expugnatae Nicaeae princeps virtutem praedicat Christiani exercitus.
CAP. VII. - Corbahan in superbia magna minatur se in brevi Christianam fortitudinem experturum.
CAP VIII. - Rex Corrozan de belli eventu magos consulit, et Turcorum principes ex nomine vocantur.
CAP. IX. - De munificentia Baldewini in principes, et de tentorio duci transmisso.
CAP. X. - De conventu nationum, ad obsidionem Christianorum festinantium, et de accusatione Baldewini.
CAP. XI. - Profanis Rohas obsidere parantibus Baldewinus obviat, dimicat et triumphat.
CAP XXIV. - Sansadonias matrem cum filiis redimit; Winemarus reducitur; Mahumet obses diligenter custoditur; navigia reparantur.
CAP. XXV. - De prodigio coelitus ostenso, et de variis super hoc conjecturis.
CAP. XXVI. - De gestis principum, et Boemundi dominio in Antiochia.
CAP. XXVII. - Qualiter dux Godefridus Turcorum deprehendit insidias, et in paucis prostravit plurimes.
CAP. XXVIII. - De murmure Christianorum et colloquio principum.
CAP. XXIX. - De horrenda famis angustia in obsidione Marrae.
CAP. XXX. - Quomodo comes Reymundus castellum dejecerit et Marram ceperit.
CAP. XXXI. - Quomodo Reymundus, Turcorum et Sarracenorum praesidiis expugnatis, praesidium Archas obsederit, et de difficultate ejusdem obsidionis.
CAP. XXXII. - Quomodo quaestio facta est de lancea Dominica, et quomodo puer Mahumet obses mortuus, et a Godefrido duce patri honorifice remissus.
CAP. XXXIII. - Quomodo dux Godefridus et Robertus Flandrensis civitatem Gybel obsederunt, et quomodo Reymundus comes, pecunia corruptus, eosdem principes dolosa legatione ab obsidione revocavit.
CAP. XXXIV. - Quomodo principes ab obsidione Gybel castra moverunt, et Reymundo in auxilium properaverunt.
CAP. XXXV. - Praedicti principes falsa legatione seducti, a societate Reymundi se separant, quos ille blanditiis et donis revocat ad concordiam.
CAP. XXXVI. - Qualiter crevit murmur in populo Dei, quod tam diu differrent viam in Jerusalem.
CAP. XXXVII. - Obsidio ab Archas solvitur; principes procul ab urbe Tripolis figunt tentoria; calamellos mellitos per plana repertos suxit populus.
CAP. XXXVIII. - Inito foedere, praeses civitatis Tripolis ductorem viae populo Dei concessit, cujus ductu loca difficillima pertransiit.
CAP. XXXIX. - De difficultate itineris et quomodo foedus inierint cum incolis urbis Baurim.
CAP. XL. - Quomodo a serpentibus multi perierunt in regione Sidonis, et de amissione cujusdam Walteri.
CAP. XLI. - Quomodo transierint civitates Tyrum, Ptolemaida, Cayphas Caesaream, hicque Pentecosten celebraverint.
CAP. XLII. - Quomodo civitatem Romam invenerunt et possederunt, ac episcopum in ea constituerunt.
CAP. XLIII. - Dum ad montana progreditur exercitus, nocte eclipsis lunae apparuit.
CAP. XLIV. - Quomodo Christiani incolae urbis Beth lehem duci Godefrido legatos dirigunt, ut maturaret ad subveniendum, et de gratulabunda susceptione sociorum.
CAP. XLV. - Qualiter exercitus maturaverit Jerusalem comperta legatione a Bethlehem, et de praeda a finitimis urbis abdueta, et qualiter ante muros Jerusalem in laudibus et hymnis constiterint.
CAP. XLVI - Qualiter et a quibus principibus civitas obsessa sit.
LIBER SEXTUS.
CAP. I. - Prima die congressionis diversi varie affliguntur.
CAP. II. - Consilium primorum, quomodo civitas capi possit.
CAP. III. - De instrumentis vincendae urbi appositis.
CAP. IV. - Quidam e populo, dum victum longius quaererent, mortem incurrunt.
CAP. V. - Ubi unus gentilium illustris, et duo nobiles Christianorum trucidantur.
CAP. VI. - Quando obsessa sit urbs, et de raritate potus.
CAP. VII. - Consilium inclusi cujusdam super negotio incoepto.
CAP. VIII. - De indicta processione et quae tunc gesta sint
CAP. IX. - Machinis muro applicitis, ingenia partium inter se confligunt.
CAP. XLVIII. - Patriarcha multis et gravibus a rege capitulis impetitus, ab officio suspensus est.
CAP. XLIX. - In coena Domini dolens patriarcha se eo die officio suo privari, regem donis promissis placat.
CAP. L. - Rex cardinalem alloquitur de restituendo patriarcha.
CAP. LI. - De amicitia inter cardinalem et patriarcham, et regis concordia et de conventione gentillum cum rege.
CAP. LII. - De mutuis legationibus gentilium.
CAP. LIII. - De redemptione Turcorum.
CAP. LIV. - Quomodo civitas Assur subjugatur.
CAP. LV. - Caesarea civitas obsidetur.
CAP. LVI. - Tandem civitas Caesarea superatur.
CAP. LVII. - Quomodo rex, audita fama Babyloniorum, eorum praestolatur adventum.
CAP. LVIII. - Quomodo rex patriarcham convenerit, ut vel ipse milites procuret, vel ad procurandum eos, sibi aliquid pecuniae impertiret.
CAP. LIX. - Qualiter orta sit contentio inter regem et patriarcham.
CAP. LX. - Contentio inter regem et patriarcham praesente cardinale Mauritio.
CAP. LXI. - Patriarcha ratione victus, milites se procurare promisit, quod tamen implere contempsit.
CAP. LXII. - Patriarcha potestate et oblatione sepul Domini privatur. Pecunia patriarchae regi aperitur.
CAP. LXIII. - Rex pecuniam militibus dividit, crudelis legatio a Babylonia venit.
CAP. LXIV. - Tres regis acies a Babyloniis attritae deficiant.
CAP. LXV. Rex a pontificibus admonitus, coram cruce Dominica prosternitur.
CAP. LXVI. - Post confessionem delictorum, episcopo Gerhardo crucem Domini praeferente, rex per medios hostes irrumpit.
CAP. LXVII. - Mira Domini Jesu et sanctae crucis ejus victoria.
CAP. LXVIII. - Renovato bello, catholici regis ad suos hortatio.
CAP. LXIX. - De gloriosa regis victoria et reditu in Jerusalem.
CAP. LXX. - De obitu Wickeri militis Alemanni egregii.
LIBER OCTAVUS.
CAP. I. - Quod, primo Baldewini regis anno, innumera Longobardorum multitudo per Bulgariam profecta sit Hyerosolimam.
CAP. II. - Ubi Constantinopolitanus imperator eosdem Longobardos vendere et emere per castella Bulgarorum permittit, et eis rapinam interdixit.
CAP. III. - Longobardi regis edictum negligentes, Graecos et Bulgaros invadunt: sed mox ab imperatore convocati, Constantinopolim tendunt.
CAP. IV. - Imperator a Longobardis injuriatus, vendere eos et emere inibi prohibet: illi palatium ejus unanimiter obsident.
CAP. V. Imperatore tandem per episcopum Mediolanensium pacificato, Longobardi Constantinopolim relinquentes, Nicomediam applicuerunt civitatem.
CAP. VI. - Conradus, imperatoris Henrici stabularius, cum nonnullis occidentalis Franciae principibus Nicodemiae Longobardis associatur.
CAP. VII. - Quod in diebus Pentecostes innumerabilis Christianorum ab urbe Nicomedia exercitus egressus, versus regionem Flaganiae iter suum direxit.
CAP. VIII. - Ubi populus in itinere suo illicite luxuriatur, praesidium Ancras funditus diruens, sata et segetes vicinas Turcorum succidens.
CAP. IX. - Reymundus comes, donis Turcorum corruptus, exercitum duxit per viam solitudinis: et Christiani per vires agunt custodiam in exercitu.
CAP. X. - Turci cum Reymundo praelio decertant et turmae Christianorum propter hostes in unum conglobatae mistim per solitudinem gradiuntur.
CAP. XI. - Qualiter exercitus in solitudine quindecim diebus vagando, sitis et inediae miserias pertulerit gravissimas.
CAP. XII. - De mille peditibus Christianorum, qui in valle hordeum colligentes, circumventi sunt et combusti igne Turcorum.
CAP. XIII. - Turci in viginti millibus cum ducibus, suis, Donimano et Solymano, cum Christianis aimicantes, ad septingentos corruerunt.
CAP. XIV. - Ubi Christiani quoddam praesidium Turcorum comminuerunt sed insidiis eorum excepti, ad septingentos perierunt.
CAP. XV. - Episcopus Mediolanensium omnem exercitum ad confessionem delictorum suorum cohortatur, et universa multitudo ad bellandos hostes in quinque acies cum ducibus suis ordinatur.
CAP. XVI. - Longobardi, in prima fronte pugnantes, deficiunt, post quos reliquae acies cum ducibus fugientes, diffugiunt.
CAP. XVII. - Reymundus comes praelio victus, versus montana fugiens cum decem militibus, silicem quamdam praecelsam occupat: de qua per socios liberatus, media nocte cum suis omnibus fugam iniit.
CAP. XVIII. - Post fugam Reymundi universi duces exercitus, cum reliqua multitudine tentoriis et uxoribus suis in via relictis, celerem fugam arripiunt.
CAP. XIX. - Quomodo Turci fugientium tentoria diripuerint, et uxores eorum quasdam jugularint, quasdam captivarint.
CAP. XX. - Quod post depraedationem mulierum Turci fugientes Christianos insecuti, diversa eos caede laceraverint, plurima eorum spolia in itinere relicta colligentes.
CAP. XXI - Quod Christiani exercitus centum et sexagint millia siti ac fame, fuga et sanguine a Turcis in bello occisa sunt.
CAP. XXII. - Qualiter residuus Christianorum populus vagus et profugus cum ducibus suis Constantinopolim repedaverit.
CAP. XXIII. - De quadringentis Christianis qui Turcos insequentes evaserunt, et de aliis mille militibus qui, in regressione Turcorum, gladiis eorum jugulati ceciderunt.
CAP. XXIV. - Quomodo duces ac comites exercitus dispersi, ad Constantinopolim fugientes, imperator benigne susceperit: et quod Reymundo infestus, postea eidem amicus exstiterit, et quod ibi Mediolanensis episcopus oble it.
CAP. XXV. - Qualiter eodem tempore nobilissimus princeps Willhelmus, de regno occidentalis Franciae egressus, quindecim millibus peditum adjunctis, per aridam Bulgariam descenderit.
CAP. XXVI. - Quod idem comes cum omni apparatu suo Constantinopolim veniens, susceptus ab imperatore donariis multis sit honoratus.
CAP. XXVII. - Quomodo comes et exercitus ejus Constantinopolim relinquentes, ad Stanconam, civitatem Turcorum, pervenerint.
CAP. XXVIII. - Ubi Turci eis occurrentes, bello cos vexabant, comitem unum Longobardorum sagitta perimentes.
CAP. XXIX. - Christiani Turcis resistentes, et Stanconam frustra oppugnantes, Reclei urbem applicuerunt, ubi siti aestuantes ad trecentos perierunt.
CAP. XXX. - Turci cum Christianis decertantes, victum fugientemque Wilhelmum insecuti sunt; et de fuga Roberti et alterius Wilhelmi.
CAP. XXXI. - Quomodo post fugam ducis Turci residuos Christianos occiderint, uxores corum captivantes.
CAP. XXXII. - Qualiter Wilhelmus comes a Turcopolis deceptus, cum magno discrimine Antiochiam pervenerit.
CAP. XXXIII. - T nkradus, novus princeps Antiochiae, Wilhelmum profugum remunerat.
CAP. XXXIV. - Quomodo Wilhelmus, princeps Pictavii, et Welfo dux Bawariorum, et Ida camitissa, cum militia Bulgariam intraverint.
CAP. XXXV. - Quod in praelio pontis Rudolfus obierit, et quod dux Bulgarorum se dediderit.
CAP. XXXVI. - Bulgarorum duce placato, Wilhelmus Constantinopolim rediens, ab imperatore donis sublimatus est.
CAP. XXXVII. - Exercitu Wilhelmi Stanconam urbem veniente, Turci fontes et cisternas obstruunt.
CAP. XXXVIII. - Willhelmus et Welfo cum ducibus Turcorum ante urbem Reclei praeliantur, et Christiani fugam ineunt.
CAP. XXXIX. - De fuga Arvernensis episcopi et ducis Welfonis, et de interitu Idae comitissae.
CAP. XL. - Quomodo Willhelmum per montana fugientem Tankradus princeps Antiochiae receperit.
CAP. XLI. - Quomodo principes bello dispersi, cellecto exercitu Antiochiae convenerint.
CAP. XLII. - Reymundus, precibus principum a Tankrado vinculis absolvitur, et expugnatae urbi Tortosae praeficitur.
CAP. XLIII. - Welfo dux Hierosolymis adorato sepulcro Domini, in Cyprum reversus obiit.
CAP. XLIV. - Quomodo principes, devicta urbe Tortosa, cum Baldewino rege Palmas Joppe celebraverint.
CAP. XLV. - Principes Pascha Hierosolymis celebrato inter imperatorem et regem pacem componunt.
CAP. XLVI. Fama volat in populo imperatoris consilio Longobardos fuisse occisos.
CAP. XLVII. - Baldewinus imperatori munera mittit se de perfidia excusanti.
CAP. XLVIII. - Imperator regi Baldewino dona dirigens, Romae de perfidia sua apud papam incusatur.
LIBER NONUS.
CAP. I. - Quod quidam de Christianis principibus ad propria repedaverint, quibusdam cum rege in Jerusalem remanentibus.
CAP. II. - De incenso a Babyloniis templo S. Georgii, et de fuga Roberti, episcopi urbis Rames.
CAP. III. - Rex Baldewinus contra Babylonios militiam congregat.
CAP. IV. - Rex Baldewinus contra Babylonios congreditur, quibusdam ex suis optimatibus in bello occumbentibus.
CAP. V. - De obsidione urbis Rames et de fuga vel salvatione regis Baldewini.
CAP. VI. - Ubi Sarraceni, expugnata turri urbis Rames, quosdam Christianorum principum interficiunt, Conradum stabularium captivantes.
CAP. VII. - Quomodo cives Jerusalem propter fug m Baldewini regis conterriti, consolationem receperint.
CAP. VIII. - Ubi, Conrado stabulario carcerato, Babylonii Japhet civitatem et Baldewini regis uxorem obsidione terruerunt.
CAP. IX. - Baldewinus rex navigio applicans Japhet, cum gaudio suscipitur a civibus
CAP. X. - Sarraceni Baldewinum regem regressum paululum declinantes, ad obsidionem Japhet denuo revertuntur.
CAP. XI. - De classe Christianorum.
CAP. XII. - Qualiter Baldewinus rex cum Sarracenis dimicans tria millia ex eis prostravit.
CAP. XIII. - Quomodo Baldewinus cum triumpho Jerusalem redierit, et post primam suorum interfectionem auxilia Christimorum priacipum per legatos impetraverit.
CAP. XIV. - Quod Baldewinus rex advenientibus principibus necessaria subministrans, eis pro Dagoberto patriarcha intercedentibus annuerit.
CAP. XV. - Qualiter Baldewinus rex cum principibus ab eo susceptis Ascalonem obsidens, ammiraldum Babyloniorum bello exstinxerit.
CAP. XVI. - De investitura Dagoberti patriarchae, et de concilio super ipso Hierosolymis habito.
CAP. XVII. - De depositione patriarchae praefati, et de ordinatione Evermeri, in locum ejus subrogati.
CAP. XVIII. - Qualiter principibus cum centum et quadraginta militibus Christianorum in sua de Jerusalem renavigantibus, trecentae ex ipsis naves partim ab hostibus, partim fluctibus interierunt.
CAP. XIX. - Qualiter tertio regni sui anno Baldewinus rex urbem Accaron obsederit, sed minime devicerit.
CAP. XX. - Quod Reinoldo, sagittario regis, in bello pereunte, ipse rex ab obsidione urbis Accaron recesserit.
CAP. XXI. - Baldewinus rex venationi aliquantulum vacans cum decem sociis Sarracenos sexaginta aggreditur.
CAP. XXII. - Baldewinus rex a quodam Sarraceno latenter inter fruteta vulneratur, et Jerusalem reportatus, curatur.
CAP. XXIII. - Qualiter a Babyloniis obsessa urbs Japhet, et quod Christiani navigio appulsi contra Sarracenos praeliati sunt.
CAP. XXIV. - De altera nave Christianorum, quae naufragium faciens, penitus ab hostibus consumpta sit.
CAP. XXV. - Quomodo Sarraceni, adveniente Baldewino, obsidionem urbis Japhet dimiserint, et utrinque agros suos excoluerint.
CAP. XXVI. - Quod civitas Gibelot, a Pisanis expugnata, Reymundo comiti subjugata sit.
CAP. XXVII. - Pisani regis precibus evocati cum eo urbem Accaron obsidione vexant.
CAP. XXVIII. - Ammiraldus urbis Accaron consulens civibus suis, Baldewino regi urbem tradere decrevit, rex et patriarcha de obsessis, et dextras petentibus, consultant.
CAP. XXIX. - Qualiter Pisani Sarracenos urbe egrédientes injuste occiderint.
CAP. XXX. - De quingentis Arabibus qui, Joppen bello aggressi, Othonem jugulaverunt.
CAP. XXXI. - De sexaginta Arabibus, urbem Caesaream depraedantibus, quos Baldewinus rex superavit.
CAP. XXXII. - Quod Reymundus contra Tripolin novum praesidium exstruxerit, in quo moriens sepultus sit.
CAP. XXXIII. - Ubi Alexius imperator pro redemptione Boemundi copiosam promisit pecuniam.
CAP. XXXIV. - Solymanus propter pecuniam ab imperatore promissam Donimanum bello fatigat.
CAP. XXXV. - Ubi Boemundus de omnibus his consilium dedit.
CAP. XXXVI. - Donimanus accepto consilio amicorum, Boemundum sub promissione pecuniae pristinae restituit libertati.
CAP. XXXVII. - Solymanus propter redemptionem Boemundi principis inimicas Donimano litteras mittit.
CAP. XXXVIII. - Ubi, Boemundo Antiochiam reverso, Turci Rohas urbem obsidere conantur.
CAP. XXXIX. - Baldewinus comes, Boemundus et Tankradus peccata sua confitentes, exercitum congregant, et contra Turcos acies ordinant.
CAP. XL. - De decollatione octodecim clericorum et de captivitate Baldewini comitis principis Rohas.
CAP. XLI. - Boemundus et Tankradus, captivato Baldewino, fugiunt, et Tankradus in locum Baldewini praeficitur.
CAP. XLII. - Turci Rohas urbem obsidione cingunt, quibus Tankradus pro viribus resistit.
CAP. XLIII. - Tankradus litteras Boemundo mittit proredemptione Rohas, ad quem ille cum trecentis properat.
CAP. XLIV. - Tankradus, nondum veniente Boemundo, ante solis ortum castra Turcorum cum omnibus suis in fugam vertit.
CAP. XLV. - Ubi Boemundo Turcis fugientibus obviam facto, nobilissima matrona a sociis Tankradi capta est.
CAP. XLVI. - Qualiter Turcorum principes et rex Baldewinus pro matrona interpellaverint Boemundum et Tankradum et quid responderint illi.
CAP. XLVII. - Quomodo Boemundo contra regem Graecorum in Italiam profecto, Tankradus Turcos bello devicerit.
CAP. XLVIII. - De praeparatione belli inter Baldewinum regem et ammiraldum Babyloniorum.
CAP. XLIX. - Quod, advocato patriarcha Jerusalem, rex Baldewinus in Domino confortatus de Babyloniis triumphaverit.
CAP. L. - De septem millibus gentilium caesis, et de Willhelmo comite.
CAP. LI. - Quomodo rex Baldewinus, devictis Babyloniis, sata Ascalonia succenderit, bestiis silvarum clamore exercitus perterritis.
CAP. LII. - De Arnolfo, nobilissimo juvene, in montibus interrempto, cujus caput Ascalonitae cum litteris regi Baldewino remiserunt.
LIBER DECIMUS. CAP. I. - Qualiter anno septimo regni Baldewini regis gens multa Hierosolymam navigans conductum ejusdem regis petierunt.
CAP. II. - Rex cum magno gaudio peregrinos suscipiens, cum suis consulit qualiter eorum auxilio contra Sarracenos utatur.
CAP. III. - Rex suorum usus consilio, ad obsidendam Sidonem Anglos in Japhet jubet exspectare.
CAP. IV. - Ubi rege machinas praeparante, Sidonii regi copiosam pecuniam, ne obsiderentur, promiserunt
CAP. V. - Quod, Hugone comite regionem Suet depraedante, Sarraceni praedam sociis ejus excusserunt: et qualiter Hugo eadem caede sagittatus, animam exhalaverit; et de obitu fratris ejus.
CAP. VI. - Quomodo rex pecuniam a Sidoniis perceperit, et Anglicum exercitum ad propria remiserit.
CAP. VII. - Rex pecunia Sidoniorum sublevatus, Tabariam rediit, et Gervasium toco Hugonis restituit.
CAP. VIII. - Rege Tabariae commorante, Ascalonitae quingentos Christianos juxta flumen Rames peremerunt.
CAP. IX. - Ubi Ascalonitis Rames expugnantibus Rotgerus cum militibus obviavit in pugnam.
CAP. X. - De insidiis Ascalonitarum, et de virtute Rotgeri et militum ejus in praelio.
CAP. XI. - De Gerhardo equite, cujus instinctu fuga parvenit ad urbem Japhet Christianus exercitus.
CAP. XII. - Sarraceni Rotgerum fugientem insecuti, quadraginta Christianos ante urbem necaverunt.
CAP. XIII. - Quomodo Sarraceni castellum Arnolfi obsidione diruerunt, praepositum ipsius arcis captivantes.
CAP. XIV. - Ubi Sarraceni victoria potiti, cum octo Galeidis navibus unam navem Dromonem Christianorum in portu Japhet invaserunt.
CAP. XV. - Quod rex istorum malorum fama excitatus, cum sex millibus de Tabaria contra Ascalonita profectus est.
CAP. XVI. - Quod rex suorum consiliis sine bello Jerusalem redierit, et Rorgius de Caiphas obierit.
CAP. XVII. - De quodam principe urbis Femiae occiso per socium suum Botherum, quem cives sui persequuntur.
CAP. XVIII. - Bothero auxilium Brodoan implorante, Tankradus a civibus invitatus non tamen intromissus est.
CAP. XIX. - Tankradus ad tempus recedens post Pascha urbem Femiam obsidione vallavit.
CAP. XX. - Quomodo Tankrado Femiam expugnante, duo filii principis occisi auxilium illi dederunt contra Botherum.
CAP. XXI. - Ubi a Christianis urbe vallata, Botherus cum civibus suis se tradidit manibus Tankradi.
CAP. XXII. - Ubi filii principis occisi Tankradum rogant ut Botherus occidatur.
CAP. XXIII. - Quomodo Tankrado victore Antiochiam reverso, filii principis occisi persecuti sint amicos Botheri.
CAP. XXIV. - Qualiter Baldewinus rex exercitum Turcorum contra se venientium cum quindecim armatis exploraverit.
CAP. XXV. - De quinque Turcis a rege Baldewino honorificatis, quorum instinctu tria millia Turcorum in fugam versa sunt.
CAP. XXVI. - Rex, Turcis fuga dispersis, convocato exercitu, Hierosolymam tendit, et in capite jejunii morem cineris implevit.
CAP. XXVII. - Quomodo rex contra tria millia Turcorum properans, conductum habuerit sacerdotis Christianorum Syrorum.
CAP. XXVIII. - Quomodo sacerdos Syrorum in castra veniens Turcorum, suasionibus suis omnes fugere compulerit.
CAP. XXIX. - De Arabibus in cavernis montium absconditis, quos rex igne et fumo exire coegit.
CAP. XXX. - Rex adeptus victoriam, praeda onustus, Jerusalem revertitur, et loca regni sui visitans consolatur.
CAP. XXXI. - Quomodo Ascalonitis Joppen obsidentibus, cives urbis a rege consolati, contra eos portis egressi praevaluerunt.
CAP. XXXII. - Ubi Ascalonitas contra Christianos praesidium aedificare, volentes, rex in fugam coegit.
CAP. XXXIII. - Christianis praedae intentis, et ab hostibus pene praeventis, rex adfuit auxilio, hostibus plurimum spoliatis.
CAP. XXXIV. - Ascaloritae ante Jerusalem assultus facientes, ad quinque corruerunt.
CAP. XXXV. - Quod rex Baldewinus negotiatores Babyloniae juxta Jordanem invaserit et exspoliaverit.
CAP. XXXVI. - Ubi Baldewino comite per Gozelinum de captivitate redempto, Tankradus inimicus ejus factus est.
CAP. XXXVII. - Baldewinus a Tankrado victus obsidetur, sed Gozelini industria, et Geigremich, principis Turcorum, instantia liberatur.
CAP. XXXVIII. - Qualiter Henricus, Romanorum imperator, Conradum stabularium suum per regem Graecorum receperit.
CAP. XXXIX. - Quod Boemundus de Italia cum exercitu reversus, Dyrrhachium, Graecorum urbem, obsederit.
CAP. XL. - Qualiter Conrado in Italia commorante, Boemundus moenia Dyrrhachii urbis impugnaverit.
CAP. XLI. - Quomodo regi Graecorum advenienti Boemundus in bello occurrerit, Dyrrhachium amplius impugnans.
CAP. XLII. - De trecentis militibus Boemundi occisis a Turcopolis.
CAP. XLIII. - Ubi principes Italiae, donis Graecorum corrupti, Boemundum ab obsidione averterunt.
CAP. XLIV. - De reconciliatione Boemundi cum rege Graecorum, data per ipsum licentia Jerusalem tendentibus.
CAP. XLVI. - De nobilissima matrona gentilium, quam Baldewinus rex per milites suos cepit cum quatuor millibus camelorum.
CAP. XLVII. - De duabus turribus Sidonis, quarum altera divino nutu subversa est.
CAP. XLVIII. - Quod Christiani navale certamen inierunt contra Babylonios, in auxilium Sidoniis missos.
CAP. XLIX. - Rex cum Babyloniis dimicans victoriam obtinuit, plurimis sociorum occisis.
CAP. L. - Rex propter Turcos tentoria sua incendens et ab obsidione recedens, venationi paulisper indulsit.
CAP. LI. - Populus Christianus de reditu regis laetitia perfunditur.
CAP. LII. - Requisitio Turcorum a Sidoniis de promissione pecuniarum taxatarum.
CAP. LIII. - De quatuor millibus Turcorum, quos Gervasius, princeps Tabariae, cum octoginta loricatis insecutus est.
CAP. LIV. - Gervasius, suis in bello caesis, vivus capitur, rege Baldewino multum moerente.
CAP. LV. - Legatio Turcorum ad regem Baldewinum pro Gervasio, et pro civitatibus Caipha et Ptomelaide.
CAP. LVI. - Damasceni, non impetratis a rege civitatibus, Gervasium in medio urbis illudentes interficiunt.
CAP. LVII. - Qualiter Evermerus a Romana synodo litteras apostolici pro restitutione sua detulerit regi Baldewino.
CAP. LVIII. - Rege suam sententiam confirmante, Evermerus deponitur, Gobelino sedem illius obtinente.
CAP. LIX. - De patriarchae peculatu.
LIBER UNDECIMUS.
CAP. I. - Quod Wilhelmus, comes de Sartangis, rege Damascenorum devicto, praesidium Archas obsederit.
CAP. II. - Quod idem praesidium fame superatum Wilhelmus obtinuerit.
CAP. III. - Qualiter Bertrannus cum Pisanis Amiro. h, urbem, Graecorum occupaverit.
CAP. IV. - Quomodo Bertrannus a rege Graecorum evocatus, homo illius factus, et ab eo remuneratus sit.
CAP. V. - Tankradus a Bertranno invitatus, ad colloquium illius festinavit.
CAP. VI. - Postulatio Bertranni pro restitutione partis Antiochiae et responsio Tankradi.
CAP. VII. - Tankradus Bertranno indignatus monet eum quantocius ab Antiochia discedere.
CAP. VIII. - Quomodo Bertrannus pro terra patris sui Willhelmum interpellaverit, et quomodo Tankradus Willhelmum adjuverit.
CAP. IX. - Legatio Bertranni ad Baldewinum regem contra praefatos principes, et quod Tripolin obsederit.
CAP. X. - Quod rex Baldewinus Willhelmum et Tankradum apud Tripolin occurrere mandavit.
CAP. XI. - Ibi rex Tripolin adveniens, Bertrannum suscepit in hominem.
CAP. XII. - Qualiter apud Tripolin rex quatuor principes pacificaverit.
CAP. XIII. - Quod Tripolitae post reconciliationem principum se manibus regis dediderunt.
CAP. XIV. - De quingentis Babyloniis subterraneo specu absconditis et a muliere detectis.
CAP. XV. - Ubi Wilhelmus comes ab armigero suo occiditur, et urbs Baurim a rege obsidetur.
CAP. XVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum, quod Edessa urbs consilio Tankradi fuerit obsessa.
CAP. XVII. - Rege Baldewino Baurim fortiter oppugnante, cives ultro se dediderunt.
CAP. XVIII. - Rex, capta urbe Baurim, Jerusalem proficiscitur, et pro liberatione Rohas principes hortatur.
CAP. XIX. - Ubi exhortante rege Bertrannus cum reliquis ad urbem Rohas profectus est.
CAP. XX. - Quomodo rege adveniente, Turci Rohas dimiserunt, et quomodo Baldewinus comes Tankradum incusaverit.
CAP. XXI. - Legatio regis Baldewiri ad Tankradum et collatio.
CAP. XXII. - Allocutio regis ad Tankradum de reconciliationis gratia cum principibus.
CAP. XXIII. - Ubi rex principibus pacificatis, Turcos effugavit, Christianos omnes in circuitu reconcilians.
CAP. XXIV. - Rex et Tankradus flumen Euphratem enavigant, quinque millibus Christianorum ex altera parte ab hostibus occisis.
CAP. XXV. - Quod rex Baldewinum comitem, de bello fugientem, sanum in Rohas reduxerit.
CAP. XXVI. - De Magno, rege Norwegiae, qui venit adorare regem Jerusalem.
CAP. XXVII. - De Babyloniis contra Baurim navigantibus, et de navibus Christianorum cum eis decertantium.
CAP. XXVIII. - Qualiter Ascalonitae Jerusalem debellantes, a Christianis superati sunt.
CAP. XXIX. - Ubi navalis exercitus Babyloniorum Ptolemaidem impugnat, rege civibus succurrente.
CAP. XXX. - Ubi rex Baldewinus regem Magnum Hierosolymam gloriose perduxit.
CAP. XXXI. - Qualiter hi duo reges Sidonem obsederint, Babyloniis in sua reversis.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus et sui Sidonios coronantes machinas plures apposuerunt.
CAP. XXXIII. - Sidonii obscura cavatione machinam regis moliuntur incendere, et ab ipso callide praeveniuntur.
CAP. XXXIV. - Sidonii post longam obsidionem regi Baldewino se dedentes, ad quinque millia urbem egressi sunt.
CAP. XXXV. - Quomodo ammiraldus Ascalonis occulte Jerusalem venerit, et Ascalonem tradiderit.
CAP. XXXVI. - Legatio Baldewini comitis ad regem Baldewinum de adventu Turcorum, et fama filii Babylonii regis, Ascalonem descendentis.
CAP. XXXVII. - Rege Baldewino Ascalonem descendente, regis Babylonii filius a civibus intromissus Christianes ibi repertos occidit.
CAP. XXXVIII. - Qualiter ducenta millia Turcorum Turbaysel obsidentes, et Antiochiam tendentes, Gozelinus comes insecutus sit.
CAP. XXXIX. - De centum millibus Turcorum, qui filium Brodoan, principis Alapiae, obsidem nequiter jugulaverunt.
CAP. XL. - Congregatio Baldewini regis et Christianorum principum facta Antiochiae contra Turcos.
CAP. XLI. - Quod sedecim millia Christianorum contra Turcos acies direxerint, multa fame periclitati.
CAP. XLII. - Quod saepius utrinque ordinatis aciebus Turci fugam inierint.
CAP. XLIII. - Ubi Tankradus post discessum Turcorum praesidium Gerez multis diebus obsedit.
CAP. XLIV. - Ubi Tankradus urbe Gerez tandem multis artibus devicta, regionem illius totam oblinuit.
CAP. XLV. Qualiter Tankradus aliud praesidium, nomine Vetule, obsederit, ammiraldo quodam sibi confoederato.
CAP. XLVI. - Ammiraldus idem cum Tankrado Vetule obsidione cingens, civibus urbe erumpentibus, vix fuga elapsus est.
CAP. XLVII. - Quod Tankradus obsidione longa urbem Vetule et omnem illius regionem obtinuit.
CAP. XLVIII. - De obitu Boemundi ducis.
LIBER DUODECIMUS.
CAP. I. - Qualiter rex Baldewinus super obsidione Tyri consilium inierit.
CAP. II. - Quod Tyrii contra regem cum principe Damascenorum foedus inierunt et pepigerunt.
CAP. III. - De Reinfridro milite Christiano, cujus conductu nobiles Tyriorum a rege catenati sunt.
CAP. IV. - Quomodo princeps Damascenorum Tyriis subvenerit, et qualiter eosdem rex obsederit.
CAP. V. - Quod rege urbem vallante, Tyrii portis egressi, sex mox mirabiliter a rege repressi, quosdam secum intrantes occiderunt.
CAP. VI. - Tyrii duas machinas Christianorum pice et sulphure mirabiliter combusserunt.
CAP. VII. - Legatio Tyriorum ad priacipem Damascenorum, et reversio regis in Jerusalem post-adventum eorum.
CAP. VIII. - Qualiter rex Baldewinus Idumaeos mercatores spoliaverit, et quod Tankradus, princeps Antiochiae obierit.
CAP. IX. - De adventu Turcorum contra Jerusalem et quod rex e contrario militiam adunarit.
CAP. X. - De mille quingentis peregrinis Christianorum, propter quos rex attrivit in pugna ducentos Turcorum.
CAP. XI. - Rex cum Turcis congrediens, fuga dilabitur, quibusdam suorum in bello cadentibus.
CAP. XII. - Rex, sedecim millibus congregatis, in secundo congressu Turcos a Jordane potenter effugavit.
CAP. XIII. - Quomodo conjux ducis Siciliae ad thalamum regis Baldewini, cum magno apparatu properavit
CAP. XIV. - Cum quali gloria rex camdem matronam sibi copulaverit, militibus ab ea largiter remuneratis.
CAP. XV. - Ubi post reditum Christianorum Turci, devastantes terram Graecorum, urbem Stamiriam subverterunt.
CAP. XVI. - e septem millibus Christianorum qui mare transeuntes, omnes navigio perierunt.
CAP. XVII. - Quod milites Baldewini regis navali praelio contra Babylonias gloriose decertaverunt.
CAP. XVIII. - Quomodo princeps Damascenorum fraude occiderit alium principem Turcorum.
CAP. XIX. - De copioso apparatu gentilium versus Antiochiam, quem Baldewinus rex disperdidit per suam militiam.
CAP. XX. - Ubi Baldewino rege redeunte Hierosolymam, Turci readunatis viribus funduntur.
CAP. XXI. - Quod Baldewinus rex cum manu parva profectus sit in montem Sina.
CAP. XXII. - Rex Baldewinus suorum monitionibus a monte Sina revertitur Jerusalem providus.
CAP. XXIII. - Quomodo rex Baldewinus Ptolemaide aggravatus, per multas eleemosynas de infirmitate sit alleviatus.
CAP. XXIV. - Qualiter eumdem regem patriarcha cerripuerit, et quod ipsas illicitas nuptias repudiaverit.
CAP. XXV. - Quomodo Pharamia civitas capta sit.
CAP. XXVI. - Rex Baldewinus, capta Pharamia, usque ad montem aegrotavit.
CAP. XXVII. - Consolatio et jussio regis ad mi tes habita de morte et sepultura ejus.
CAP. XXVIII. - Inquisitio militum, qui post eum debeat tenere coronam: et corporis ipsius reportatio in Jerusalem.
CAP. XXIX. - Quod regali sepulcro regem condierunt, et quod statim dominus patriarcha infirmatus obierit.
CAP. XXX. - Quomodo sepulto rege Baldewino nepos illius, Baldewinus de Burg, ab omnibus in regem sit electus et unctus, Germundo novo patriarcha consecrato.
CAP. XXXI. - De quatuor millibus Idumaeorum pastorum, quos in die sancto Paschae Christiani milites dum insequuntur, passim occiduntur.
CAP. XXXII. - Rex Baldewinus secundus, in ultionem inimicorum militiam congregavit, quem Idumaei pecunia placant.
CAP. XXXIII. - De septuagentis Christianis peregrinis, qui post visitationem Dominici sepulcri in redeundo occisi sunt a nequissimis Sarracenis.
Notitia.
DE GRATIA DEI LIBRI XII.
Epistola abbatis Fulgentii ad Franconem monachum.
Registrum Franconis monachi ad abbatem Fulgentium.
LIBER PRIMUS.
Praefatio in librum secundum.
LIBER SECUNDUS.
Praefatiuncula in librum tertium.
LIBER TERTIUS.
Praefatio in librum quartum.
LIBER QUARTUS.
Praefatiuncula in librum quintum.
LIBER QUINTUS.
Praefatio in librum sextum. De gratia Novi Testamenti.
LIBER SEXTUS.
Praefatio in librum septimum.
LIBER SEPTIMUS.
Praefatio in librum octavum.
LIBER OCTAVUS
Praefatio in librum nonum.
LIBER NONUS.
Praefatio in librum decimum.
LIBER DECIMUS.
Praefatio in librum undecimum.
LIBER UNDECIMUS.
Praefatio in librum duodecimum.
LIBER DUODECIMUS.
FRANCONIS EPISTOLA. Quod monachus abjecto habitu non possit salvari.
EPISTOLA ejusdem ad moniales ac sorores in Bigardis ad Forestum consolatoria.
Appendix ad Franconem.
Chronicon Affligemense.
Monitum.
Incipit Chronicon.
Notitia.
EPISTOLA AD G. Andegavensem. An anima primi hominis facta fuerit ex nihilo; et quomodo contrahatur peccatum.
Notitia.
Statuta.
PRAECEPTIONES PIAE.
I. - Concessio quam Pontius abbas Cluniacensis fecit Bernardo archiepiscopo Toletano.
II. - Alia concessio facta Eskilo archiepiscopo Lundensi.
Hugonis monachi Cluniacensis epistola ad Pontium.
DONATIONES PIAE.
I - Petrus Burgensis episcopus Cluniace concedit et confirmat ecclesiam de Carandigna.
II. - Epistola Balduini comitis Flandrensis ad Pontium abbatem Cluniacensem. - Confirmat ei abbatiam Sancti Bertini.
III. - Charta Guillelmi Bisuntinensis archiepiscopi de Alta Petra.
IV. - Charta Amelii episcopi Tolosani, de ecclesia Sanctae Columbae.
V. - Charta Riquini provisoris Tullensium, de Frondonensi cella.
VI. - Villhelmus Petragorie. episcopus dat Cluniaco et Pontio abbati Ecclesiam S. Theodori de Rocaboucort.
EPISTOLAE.
I. - Epistola Petri Leonis presbyteri, et Gregorii S. Angeli diaconi, cardinalium, ad Angelrannum episcopum Ambianensem. - Ut curet S. Vedasto Attrebatensi restitui altare de Campaniolis.
II. - Epistola Petri Leonis presbyteri et Gregorii sancti Angeli diaconi, cardinalium, ad A. Aquicinctensem abbatem. - De hospitibus a relicta Balduini ecclesiae beatae Mariae concessis.
Notitia.
Prolegomena.
REGULA TEMPLARIORUM
Prologus.
INCIPIT REGULA.
I. - Qualiter divinum officium audiant.
II. - Quot Orationes Dominicas, si Dei servitium audire nequiverint, dicant.
III. - Quid agendum pro fratribus defunctis.
IV. - Capellani victum et vestitum tantum habeant.
V. - De militibus defunctis qui sunt ad terminum.
VI. - Ut nullus frater remanens oblationem faciat.
VII. - De immoderata statione.
VIII. - De refectione conventus.
IX. - De lectione.
X. - De carnis refectione.
XI - Qualiter manducare milites debeant.
XII. - Ut aliis diebus duo aut tria leguminum fercula sufficiant.
XIII. - Quo cibo sexta feria reficere oportet.
XIV. - Post refectionem semper gratias referant.
XV. - Ut decimus panis semper eleemosynario detur.
XVI. - Ut collatio sit in arbitrio magistri
XVII. - Ut finitis Completis silentium teneatur.
XVIII. - Ut fatigati ad Matutinas non surgant.
XIX. - Ut communitas victus inter fratres servetur.
XX. - De qualitate et modo vestimenti.
XXI. - Quod famuli vestimenta alba, hoc est pallia, non habeant.
XXII. - Quod milites remanentes tantum alba habeant.
XXIII. - Ut pellibus agnorum utantur.
XXIV. - Ut vetusta armigeris dividantur.
XXV. - Cupiens optima deteriora habeat.
XXVI. - Ut quantitas et qualitas vestimentorum servetur.
XXVII. - Ut dator pannorum in primis aequalitatem servet.
XXXII. - Qualiter ad tempus remanentes reciplantur.
XXXIII. - Quod nullus juxta propriam voluntatem incedat.
XXXIV. - Si licet ire per villam sine jussu magistri.
XXXV. - Si licet cum ambulare solum.
XXXVI. - Ut nullus nominatim quod ei necessarium erit quaerat.
XXXVII. - De frenis et calcaribus.
XXXVIII. - Tegimen in hastis et clypets non habeatur.
XXXIX. - De licentia magistri.
XL. - De ma et sacco.
XLI. - De legatione litterarum.
XLII. - De fabulatione propriarum culparum.
XLIII. - De quaestu et acceptione.
XLIV. - De manducariis equorum.
XLV. - Ut cambiare vel quaerere nullus audeat.
XLVI. - Ut nullus avem cum ave capiat, nec cum capiente incedat.
XLVII. - Ut nullus feram arcu vel balista percutiat.
XLVIII. - Ut leo semper feriatur.
XLIX. - De omni re super vos quaesita judicium audite.
L. - Ut haec regula in omnibus teneatur.
LI. - Quod licet omnibus militibus professis terram et homines habere.
LII. - Ut de male habentibus cura pervigil habeatur.
LIII. - Ut infirmis necessaria semper dentur.
LIV. - Ut alter alterum ad iram non provocet.
LV. - Quomodo fratres conjugati habeantur.
LVI. - Ut amplius sorores non habeantur.
LVII. - Ut fratres Templi cum excommunicatis non participent.
LVIII. - Qualiter milites saeculares recipiantur.
LIX. - Ut omnes fratres ad secretum consilium non vocentur.
LX. - Quod cum silentio orare debeant.
LXI. - Ut fidem servientium accipiant.
LXII. - Ut pueri quandiu sunt parvi non accipiantur inter fratres Templi.
LXIII. - Ut senes semper venerentur.
LXIV. - De fratribus qui per diversas provincias proficiscuntur.
LXV. - Ut victus aequaliter omnibus distribuatur.
LXVI. - Ut milites Templi decimas habeant.
LXVII. - De levibus et gravibus culpis.
LXVIII. - Qua culpa frater non amplius recipiatur. Omnium Sanctorum unam camisiam lineam tantum sumere habeat.
LXIX. - Ut a Paschali solemnitate usque ad festum
LXX. - Quot et quales panni in lecto sint necessarii.
LXXI. - De vitanda murmuratione.
LXXII. - Ut omnium mulierum fugiantur oscula.
DE VITA ET MARTYRIO B. CAROLI BONI, FLANDRIAE COMITIS.
Commentarius praevius.
§ I. - Vita B. Caroli ab auctoribus coaevis aliisque scripta. Nomen martyrologiis inscriptum. Ossa elevata.
§ II. - Fabella de nece B. Caroli in Annalibus vernaculis Flandrorum reperta, et posteriorum scriptorum historiis inven a
§ III. - Fabella eadem de nece B. Caroli ulterius discussa.
§ IV. - Caedes B. Caroli ab Erembaldinis patrata perperam Stratianae familiae tributa.
§ V. - Gesta utriusque familiae Erembaldinae et Stratinnae post necem B. Caroli.
§ VI. - Series castellanorum urbis Brugensis et praepositorum S. Donatiani, ad hanc historiam spectans, recte ordinata.
§ VII. - Caedes B. Caroli ex Actis Ludovici Grossi regis Francorum, auctore Suggerio abbate.
VITA PRIOR, AUCTORE GUALTERO.
Prologus.
PARS PRIMA. - Acta B. Caroli in juventute sub Flandriae comitibus Roberto Frisio, et Roberto Juniore: iter Hierosolymitanum.
PARS II. - A Balduino comite Flandriae oblata B. Carolo ejusque susceptio.
PARS III. - B. Caroli animus generosus, in malos severus, in bonos et miseros benevolus, maxime temporis famis.
PARS IV. - Occasio odii in B. Carolum concitati.
PARS V. - Publica latrocinia e consilio baronum a B Carolo compressa.
PARS VI. - Beati Caroli ultima pia opera. Caedes illata.
PARS VII. - B. C roli fautores occisi. Corpus feretro llatum. Miracula, veneratio, sepultura.
PARS VIII. - Vindicta impiis malefactoribus; tres illorum occisi.
PARS IX. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo.
PARS X. - Supplicium inflictum Burchardo occisori B. Caroli.
PARS XI. - De successore B. Caroli in comitatu Flandriae variae concertationes. Guillelmus Northmannus constitutus.
PARS XII. - Ecclesiae Brugensis reconciliata. Corpus B. Caroli repositum. Miracula. Flandria pacata.
PARS XIII. - Reliqui complices caedis S. Caroli puniti; duo fuga elapsi.
Epilogus.
VITA ALTERA AUCTORE GALBERTO.
Prologus.
CAP. I. - Illustria in comitatu gesta B. Caroli. Imperium Romanum et regnum Hierosolymitanum oblatum.
CAP. II. - Odii in S. Carolum concitati occasio.
CAP. III. - Conspiratio nocturna in caedem S. Caroli. Hujus enorme scelus ponderatum.
CAP. IV. - Caedes S. Caroli et quatuor aliorum. Aliquorum fuga aut captivitas.
CAP. V. - Sepultura B. Caroli et aliorum. Miraculum claudi sa ati. Direptiones bonorum.
CAP. VI - Insolentia proditorum accrescens, coepta primi a Gervasio Camerario comitis.
CAP. VII. - Obsidio castri Brugensis coepta. Copiae mi itares adjunctae. De aliquot proditoribus captis supp icium sumptum.
CAP. VIII. - Vires obsidentium auctae. Accessus comi issae Hollandiae. Reliquiae e templo delatae. Castrum ab obsessis munitum.
CAP. IX. - Colloquia inter partes de compositione irrita. Interceptum castrum. Fuga obsessorum in templum.
CAP. X. - Fuga praepositi. Obsidentium dissidia. Templum inferius captum. Turris ab obsessis detenta, cum salario templi.
CAP. XI. - B. Carolo successor in comitatum Flandriae datus Guillelmus Northmannus: alii competitores. Ejus de corpore Gandavum transportando insidiae dispositae.
CAP. XII. - Adventus Gui lielmi comitis cum rege in Flandrium et Brugas. Juramenta utrinque facta.
CAP. XIII. - Supplicium sumptum de Bertulpho praeposito et Guidone de Stenfordo. Tumultus civium Brugensium sedatus.
CAP. XIV. - Obsidio promota. Solarium templi occupatum. Veneratio sepulcri B. Comitis.
CAP. XV. - Novus comes Audomaropoli susceptus. Jus competitorum. Posteritas Balduini Insulensis comitis, indicata. Familia Bertulphi praepositi adulterio et homicidïo inf mis.
CAP XVI. - Deditio obsessorum in Turri. Reconciliatio ecclesiae S. Donatiani. Exsequiae B. Caroli. Ipsa intercepta.
CAP. XVII. - Supplicium sumptum de plurimis reis. Vasa B. Caroli restituta. Nova inquisitio in complices.
CAP. XVIII. - Inquisitio in complices et adjutores traditorum, et raptores pecuniae B. Caroli. Varii conscii traditionis mortui.
CAP. XIX. - Occasio defectionis Flandrorum a Guillelmo Northm nno comite.
CAP. XX. - Electio Theodorici Alsatii in comitem Flandriae. Interitus Lamberti Reddenburgii.
CAP. XXI. - Pugnae et irruptiones bellicae inter Guillelmum Northmannum et Theodoricum Alsatium.
§ I. - Lamentatio de morte B. Caroli comitis Flandriae.
§ II. - Lamentio alia.
§ III. - Vindicta de morte ejusdem comitis.
Epitaphia antiqua.
Notitia historica.
Notifia litteraria.
HIEROSOLYMITANAE HISTORIAE LIBRI QUATUOR.
Epistola nuncupatoria ad Petrum abbatem Malleacensem.
Petrus abbas Malleacensis Baldrico.
Prologus in historia Hierosolymitana.
LIBER PRIMUS.
LIBER SECUNDUS.
LIBER TERTIUS.
LIBER QUARTUS.
ACTA TRANSLATIONIS capitis S. Valentini martyris Gemmeticum in Gallia
Monitum.
CAP. I. - S Valentini caput Roma Gemmeticum delatum. Agris incursu bestiarum liberatis, veneratio accessit.
CAP. II. - Ope S. Valentini incendia exstincta. Pestis et siccitas sublata.
CAP. III. - Varii aegri, implorato S. Valentini patrocinio, sanati.
VITA SANCTI HUGONIS ROTHOMAGENSIS EPISCOPI.
Prologus.
Incipit vita.
ITINERARIUM SIVE EPISTOLA AD FISCANNENSES.
VITA B. ROBERTI DE ARBRISSELLO.
CARMINA HISTORICA.
Carmen de tabulis suis (Fragmentum).
ACTA S. VALERIANI MARTYRIS.
DE VISITATIONE INFIRMORUM.
DIPLOMA quo omnia bona monasterii S. Florentii confirmat.
Notitia historica.
Notitia diplomatica.
EPISTOLAE ET PRIVILEGIA.
I. - Ecclesiae S. Vincentii Bergomatis canonicorum protectionem suscipit et possessiones confirmat.
II. - Bona et privilegia monasterii Rhenaugiensis confirmat.
III. - Privilegium.
IV. - Privilegium pro congregatione Camaldulensi.
V. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Ut Laurentio abbati S. Vitoni ablata restituat aut restitui faciat. Addit se gravari quod vocatus Romam venire contempserit.
VI. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem.
VII. - Monachis Cluniacensibus significat Petrum abbatem a sese benigne receptum. Praecipit ne accedant ad Pentium quendam abbatem invite. Petro accedere.
VIII. - Petro abbati S. Aegidii mandat ut ad obedientiam Cluniacensem redeat
IX. - Ad abbatem et monachos Sancti Bertini. - Mandat ut ad subjectionem et obedientiam Petri Veneralilis abbatis Cluniacensis redeant.
X. - Ad monachos S. Benedicti super Padum. - Mandat ut obedrentiam et reverentram Petro Venerabili Cluniacensi abbati exhibeant, et abbatem quem eis cum consilio Cluniacensis capituli dederit, suscipiant.
XI. - Ad Turstinum archiep. Eborac.
XII. - Archiepiscopis, episcopis, etc. - Joannem legatum apostolicum commendat.
XIII. - Ad canonicos Turonenses. - Confirmat sententiam excommunicationis in Fulconem comitem Andegavensem.
XIV. - Joanni apostolicae sedis legato. - Mandat ut legatienem a Calixto II acceptam in Anglia studiose gerat.
XV. - David, Scotorum regi, commendat Joannem cordinalem, legatum suum.
XVI. - Ecclesiam Monte-Feretranam, petente Petro episcopo, tuendam suscipit.
XVII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XVIII. - Privilegium pro canonico Portuensi.
XIX. - Paschalis II et Calixti II privilegia pro abbatia S. Walburgis renovantur et amplificantur.
XX. - Ad Henricum Virdunensem episcopum. - Mandat ut proxima Epiphaniarum festivitate ad se veniat responsurus de ordinatione Conradi Tullensis episcopi et de querelis abbatis S. Vitoni; interim ab episcopali officio abstineat.
XXI. - Monasterii S. Pauli de Argon patrocinium suscipit bonaque confirmat.
XXII. - Monasterii S. Martini Almsani primam fundationem confirmat.
XXIII. - Confirmatio fundationis cellae S. Mariae Brisacensis.
XXIV. - Monasterii S. Udalrici Neresheimen is possessiones et privilegia confirmat.
XXV. - Ad Gaufridum abbatem Savigniensem. - Confirmat bona monasterio Savigniensi concessa.
XXVI. - Ad S. Norwegiae regem. - Ut Radulphum episcopum Orcadensem in integrum restituat.
XXVII. - Ad episcopum Candidae-Casae. - Adeat Thomam [leg. Thurstanum] archiepiscopum Eboracensem, a quo consecretur.
XXVIII. - Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum.
XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi.
XXX. - Ecclesiae Ravennatis jura confirmat.
XXXI. - Ad episcopos Provinciae. Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant.
XXXII. - Ad Gerardum episcopum Teatinum.
XXXIII. - Ad Didacum archiep. Compostel.
XXXIV. - Ad eumdem.
XXXV. - Ad Alexandrun episcopum Lincolniensem. - Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat.
XXXVI. - Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis.
XXXVII. - Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat.
XXXVIII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Capenbergensis.
XXXIX. - Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi.
XL. - Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placen tinae.
XLI. - Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatiam.
XLII. - Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apost licam recipit.
XLIII. - Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit, possessionesque ac jura confirmat, annuo b zantii unius censu monachis imposito.
XLIV. - Breve ad episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant.
XLV. - Ad monachos Cluniacenses. - Ut Pontium abbatem rejiciant.
XLVI. - Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem. - Ejusdem argumenti
XLVIII. - Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, "excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum," damnat.
XLIX. - Privilegium pro Fontes Ebraldi.
L. - Ad Didacum archiep. Compostel.
LI. - Ad Adelbertum archiep. Mogunt.
LII. - Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis.
LIII. - Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis isciplinam, possessiones, privilegia confirmat.
LIV. - A[delbertum] archiepi copum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit.
LV. - Ad Petrum Cluniacensem abbatem. - De Pontii invasoris obitu et sepultura.
LVI. - Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet.
LVII. - Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse.
LVIII. - Privilegium pro coenobio S. Petri Carnot., ne pluribus ab eo confirmatis ecclesiis.
LIX. - Bulla seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur.
LX. - Ad Richardum Bajocensem episcopum. - Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divion. infringat.
LXI. - Ad Ottonem Halberstad. episc.
LXII. - Canonic Faventin. bona confirmat.
LXIII. - Ecclesiae Trevirensis privilegia, possessionesque confirmat, et Mainero archiepiscopo concedit ut pallio praeferendaque cruce utatur, atque "in constitutis ecclesiae stationibus cum nacco albo equitet."
LXIV. - Dioecesis Mutinensis fines et ecclesiae possessiones, petente Dedone episcopo, confirmat.
LXV. - Ad Matthaeum Albonensem episcopum, apostolicae sedis legatum. - Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur.
LXVI. - Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat.
LXVII. - Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta Concilii Namneten is.
LXVIII. - Ad Balduinum Hieresolymorum regem.
LXIX. - Ad Tyrios. - Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse.
LXX. - Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum. - Ejusdem argumenti.
LXXI. - Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Aegidium episcopum Tu culanum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos.
LXXII. - Privilgium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani.
LXXIII. - Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat.
LXXIV. - Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem. - Damnat pontifex pravam consuetudinem exigendi pecuni sab his qui recipiuntur in canonicos.
LXXV. - Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il [deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant.
LXXVI. - Ad Ludovicum VI Francorum regem. - Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit.
LXXVII. - Ad Odalricum Constantiensem episcopum. - Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat.
LXXVIII. - Ad Burchardum Meldensem episcopum. - Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat.
LXXIX. - Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
LXXX. - Bulla pro confirmatione ecclesiae bonorum Steinfeldiae.
LXXXI. - Ad Bernardum Melgoriensem comitem. - Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat.
LXXXII. - Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae diocesis Cenetenensis, sub protectione sedis apostolicae suscipit.
LXXXIII. - Ad A[dalberonem] archiep. Hamburg. - Commendat E., presbyterum cardinalem
LXXXIV. - Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem.
LXXXV. - Ad clerum et populum Tullensem. - Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de imbercurte prolatam.
LXXXVI. - Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum.
LXXXVII. - Regulares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat.
LXXXVIII. - Ad Matthaeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum. Litem ei dijudicandum committit inter Henricum Virdunensem episcopum, multis accusationibus impetitum, et ejus accusatores.
LXXXIX. - Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis.
XC. - Bulla pro Vindocinensi monasterio.
XCI - Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi S. Dionysii restituti.
XCII - Pro monasterio S. Martini Nivernensis.
XCIII. - Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis "annos LC de injunctis poenitentiis relaxat"
XCIV. - Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis.
XCV. - Privilegium pro ecclesia S Martini Turonensis.
XCVI. - Ad P[elagium] arcniepiscopum Bracarensem. - Proxima Dominica, qua legitur: "Ego sum pastor bonus" ad sese venire jubet.
XCVII. - Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit qued ipsum et S. Romanam Ecclesiam "visitaverit," etc.
XCIX. - Ad Norbertum archiepiscopum Magdeburgensem. - Confirmat substitutionem Praemonstratensium clericis minus religiose viventibus.
C. - Ad Conradum Salzburgensem archiep.
CI. - Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat.
CII. - Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat.
CIII. - Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem et Dolensem archiepiscopos.
CIV. - Privilegium pro Ecclesia Meldensi.
CV. - Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis.
CVI. - Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis
CVII. - Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendolfensis.
CVIII. - Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis.
CIX. - Ad eosdem.
CX. - Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a clericis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat.
CXI. - Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio.
CXII. - Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat.
Appendix ad epistolas Honorii II papae
DIVERSORUM AD HONORIUM EPISTOLAE.
I. - Matthaei Albanensis episcopi apostolicae sedis legati epistola ad Honorium. - Sexagesimae quintae Honorii respondet gestaque in concilio Remensi significat.
II. - Adalberti Moguntini archiepiscopi et apostolicae sedis legati. - Epistolae 54 Honorii respondet.
III. - Cleri Rothomagensis. - De electione Hugonis in archiepiscopum Rothomagensem.
HARMONIA SIVE TRACTATUS DE LIBERO ARBITRIO ET GRATIA.
Observatio praevia.
Prologus ad Gerardum Quintini decanum.
INCIPIT HARMONIA.
EPISTOLA ad A. priorem S. Victoris Massiliensis.
Notitia historica.
VITA MATHILDIS COMITISSAE.
Notitia.
TRACTATUS DE FRACTIONE CORPORIS CHRISTI.
Notitia.
Epistola ad Gerhohum praepositum.
EPISTOLA ET DIPLOMATA.
I. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad clerum Leodiensem. Increpat eos, quod praecipiti electione, admissis etiam in suo conventu excommunicatis, in Alexandrum vota sua contulerint, eosque ad suum citat tribunal ad Indam monasterium.
II. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro Corbeia Nova. - Confirmat ei decimas de mansis dominicatis in suo episcopatu, olim in solemni concilio tempore Arnolfi imperatoris concessas.
III. - Diploma Friderici Coloniensis archiepiscopi pro monasterio Groffschatensi.
IV. - Epistola Friderici archiepiscopi Coloniensis ad Mediolanenses. - Hortatur ad resistendum Ecclesiae inimicis.
V. - Epistola Frederici Coloniensis archiepiscopi ad Ecclesiam Leodiensem. - Mandat ne intrusum per Simoniam nominatione regia in sede Leodiensi recipiant.
VI. - Frederici Coloniensis archiepiscopi litterae formatae.
Notitia historica.
Prologus in Leviticum.
Epitaphium Richardi.
Notitia historica.
CENSURA DE ALIQUOT LOCIS BIBLIORUM.
SERMO IN OBITU PRAEDECESSORIS SUI.
EPISTOLAE.
I. - Ad Ludovicum regem cognomine Crassum.
II. - Stephani abbatis, Hugonis Pontiniacensis, Bernardi de Clara-Valle ad Honorium papam.
CHARTA CHARITATIS.
CAP. I. - De singulari inter personas hujus ordinis consensione circa sensum et praxim Regulae S. Benedicti caeterosque alios usus ac caeremonias.
CAP. II. - De visitationibus Patrum abbatum, ac mutua ipsorum ad invicem honoris prosecutione.
CAP. III. - De institutione, auctoritate et forma capituli generalis.
CAP. IV. - De electionibus abbatum.
CAP. V. - De cessione et depositione abbatum.
USUS ANTIQUIORES ORDINIS CISTERCIENSIS.
Admonitio.
PARS PRIMA. - Breviarii ac Missalis Cisterciensis secundum Regulam S. Benedicti dispositio.
CAP. I. - De adventu Domini.
CAP. II. - Quomodo per hiemem privatis diebus ad Vigilias dividuntur Responsoria.
CAP. III. - De vigilia Nativitatis Domini.
CAP. IV. - De Nativitate Domini.
CAP. V. - De octavis Domini.
CAP. VI. - Quomodo a Nativitate Domini usque ad Septuagesimam, diebus Dominicis officia missarum disponantur singulis annis.
CAP. VII. - De sancto Silvestro.
CAP. VIII. - Quid post Circumcisionem Domini usque ad Septuagesimam ad Vigilias sit legendum.
CAP IX. - In Vigilia Epiphaniae.
CAP. X. - De "Domine, ne in ira" et "Benedicam Dominum."
CAP. XI. - De Septuagesima.
CAP. XII. - De Tractibus.
CAP. XIII. - De Capite jejunii.
CAP. XIV. - De festis sanctorum quae a Capite jejunii usque ad Dominicam in Palmis evenerint.
CAP. XV. - De Dominica prima Quadragesimae et observatione ejusdem temporis.
CAP. XVI. - De duobus hebdomadis ante Pascha.
CAP. XVII. - Ordo in Ramis Palmarum.
CAP. XVIII. - Quomodo incipiendae sunt Passiones
CAP. XIX. - De feria quarta ante Pascha.
CAP. XX. - De Coena Domini et Parasceve et vigilia Paschae.
CAP. XXI. - Item de Coena Domini.
CAP. XXII. - De Parasceve.
CAP. XXIII. - De vigilia Paschae.
CAP. XXIV. - De festis sanctorum quae post Sabbatum ante Dominicam in Palmis usque ad Octavas Paschae occurrunt.
CAP. XXV. - De Septimana Paschae.
CAP. XXVI. - De octavo die Paschae.
CAP. XXVII. - De tempore Resurrectionis.
CAP. XXVIII. - De Rogationibus
CAP XXIX. - De Ascensione Domini.
CAP. XXX. - De Vigilia Pentecostes.
CAP. XXXI - De Octavis ejusdem.
CAP. XXXII. - De Dominicalibus officiis ab Octavis Pentecostes usque ad Adventum.
CAP. XXXIII. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica non evenerint.
CAP. XXXIV. - De solemnitatibus quibus non laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXV. - De solemnitatibus quibus laboramus et quae Dominica evenerint.
CAP. XXXVI. - De Dominicis diebus quibus duodecim Lectionum solemnitas non celebratur.
CAP. XXXVII. - Quo ordine missae agantur privatis diebus.
CAP. XXXVIII. - De numero Collectarum ad missas.
CAP. XXXIX. - De quatuor historiis quae cantantur a Kalendis Augusti usque in Adventum Domini
CAP. XL. - Qua septimana jejunia Quatuor Temporum in mense Septembri agenda sunt.
CAP. XLI. - Quomodo legantur libri in refectorio a Pentecoste usque ad Kalendas Novembris.
CAP. XLII. - De Antiphonis in Sabbatis dicendis.
CAP. XLIII. - De festis sanctorum quae Dominicis diebus vel in Ascensione Domini evenerint.
CAP. XLIV. - De festis sanctorum quae evenerint sabbatis
CAP. XLV. - De Vigiliis sanctorum
CAP. XLVI. - De Octavis Domini et sanctorum.
CAP XLVII. - De purificatione Sanctae Mariae.
CAP. XLVIII. - De canticis.
CAP. XLIX. - De festis in quibus laboramus.
CAP. L. - Quibus temporibus et quo ordine celebrandum est officium defunctorum.
CAP. LI. - Quo ordine dicantur collectaepro defunctis
CAP. LII. - De officiis defunctorum praecipuis.
PARS SECUNDA. - De caeremoniis tam in horis canonicis quam in missarum celebratione observandis.
CAP. LIII. - Quomodo se agant sacerdos et ministri ad Missas festivas.
CAP. LIV. - De missis in quibus tantum unus minister fuerit.
CAP. LV. - Quo ordine benedicatur aqua.
CAP. LVI. - Quomodo conventus se agat ad missas.
CAP. LVII. - De Pace.
CAP. LVIII. - De Communione.
CAP. LIX. - De privatis missis.
CAP. LX. - Quibus diebus duae missae canuntur.
CAP. LXI. - Quando sacerdos et ministri debeant ascendere ad altare.
CAP. LXII. - De "Kyrie eleison."
CAP. LXIII. - Quando canitur "Gloria in excelsis Deo" et "Ite missa est."
CAP. LXIV. - Quibus diebus intermittendae sunt usitatae Cellectae.
CAP. LXV. - Quibus diebus "Credo in unum Deum" dicatur.
CAP. LXVI. - Quando debeant fratres ad Pacem et Communionem ire.
CAP. LXVII. - Quibus diebus ardeant tres lampades, et quibus habeantur sermones in capitulo.
CAP. LXVIII. - Qualiter se habeant fratres Dominicis et festis diebus.
CAP. LXIX. - De laudibus.
PARS TERTIA. - De ritibus in exercitiis regularibus ob ervan is.
CAP. LXX. - De capitulo et confessione.
CAP. LXXI. - Qualiter se habeant fratres tempore lectionis.
CAP. LXXII. - Quas officinas ingredi fratres debeant, et quando.
CAP. LXXIII. - De misto.
CAP. LXXIV. - Qualiter se habeant fratres in hieme privatis diebus a Vigiliis usque ad Tertiam.
CAP. LXXV. - De labore.
CAP. LXXVI. - De refectione.
CAP. LXXVII. - De servitoribus.
CAP. LXXVIII. - De Vesperis.
CAP. LXXIX. - Quomodo se habeant fratres post Vesperas omni tempore.
CAP. LXXX. - De bibere post Vesperas.
CAP. LXXXI. - De collatione.
CAP. LXXXII. - Qualiter se agant fratres post Completorium.
CAP. LXXXIII. - Qualiter se agant fratres in aestate, de vigiliis et usque post Vesperas.
CAP. LXXXIV. - De bibere post Nonam.
CAP. LXXXV. - De tempore secationis et messionis.
CAP. LXXXVI. - De rasuris.
CAP. LXXXVII. - De processione episcoporum.
CAP. LXXXVIII. - De hospitibus suscipiendis.
CAP. LXXXIX. - De dirigendis in via.
PARS QUARTA. - De cura infirmorum et suffragiis mortuorum.
CAP. XC. - De vomentibus et sanguinem fluentibus, et servitoribus eorum.
CAP. XCI. - De minutione.
CAP. XCII. - De infirmis extra chorum.
CAP. XCIII. - De infirmis qui sunt in infirmitorio.
CAP. XCIV. - Quo ordine inungantur infirmi.
CAP. XCV. - Quomodo agatur circa defunctum.
CAP. XCVI. - Item de defunctis postaquam sunt in ecclesia
CAP XCVII. - De vigiliis circa defunctum.
CAP. XCVIII. - Quo ordine missae vel collectae propraesenti defuncto dicantur.
CAP. XCIX. - Quo ordine efferatur ad tumulum.
CAP. C. - De parentibus nostris.
CAP. CI - Quomodo communicentur hospitesinfirmi
CAP. CII. - Quomodo hospes sepeliatur.
CAP. CIII. - De novitiis.
PARS QUINTA. - De hebdomadariorum, superiorum et officialium muniis.
CAP. CIV. - De hebdomadario sacerdote et ministris ejus.
CAP. CV. - De hebdomadario Invitatorii.
CAP. CVI. - De servitore ecclesiae.
CAP. CVII. - De hebdomadario lectore.
CAP. CVIII. - De hebdomadariis ad Mandatum hospitum.
CAP. CIX. - De hebdomadariis coquinae.
CAP. CX. - De cocis abbatis.
CAP. CXI. - De abbate.
CAP. CXII. - De priore.
CAP. CXIII. - De subpriore.
CAP. CXIV. - De magistro novitiorum.
CAP. CXV. - De sacrista et solatio ejus.
CAP. CXVI. - De cantore et solatio ejus.
CAP. CXVII. - De infirmario.
CAP. CXVIII. - De cellerario et solatio ejus.
CAP. CXIX. - De refectorario.
CAP. CXX. - De hospitali monacho.
CAP. CXXI. - De portario et solatio ejus.
CAP. CXXII. - De versu refectionis.
EXORDIUM COENOBII ET ORDINIS CISTERCIENSIS.
CAP. I. - Quo primum tempore S. Robertus abbas Molismensis, fundamenta jecit ordinis Cisterciensis.
CAP. II. - Epistola Hugonis legati ad Robertum abbatem Molismensem.
CAP. III. - Egressus monachorum Cisterciensium de Molismo, et eorum ad Cistercium adventus.
CAP. IV. - Quomodo locus ille in abbatiam surrexerit.
CAP. V. - Quod Molismenses monachi aures domini papae pro reditu Roberti abbatis inquietarunt.
CAP. VI. - Epistola papae proreditu Roberti abbatis.
CAP. VII. - Decretum legati de toto negotio Molismensium atque Cisterciensium.
CAP. VIII. - Commendatio abbatis Roberti.
CAP. IX. - De electione Alberici primi abbatis Cisterciensis ecclesiae.
CAP. X. - De privilegio Romano.
CAP. XI. - Epistola Joannis et Benedicti cardinalium.
CAP. XII. - Epistola Hugonis Lugdunensis.
CAP. XIII. - Epistola Cabilonensis episcopi.
CAP. XIV. - Privilegium Romanum.
CAP. XV. - Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium.
CAP. XVI. - De moestitia eorum.
CAP. XVII. - De morte primi abbatis et promotione secundi, et de institutis eorum.
CAP. XVIII. - De abbatiis quas exstruxerunt.
EPISTOLA ad Adelberonem Trevirensem archiepiscopum de tribus missis in Nativitate Domini celebrandis, deque festis infra ipsius octavam recolendis.
Notitia historico-litteraria.
SERMO DE SACRAMENTO DOMINICAE PASSIONIS.
LIBER DE CREATIONE ET REDEMPTIONE PRIMI HOMINIS.
DE SEPTEM DONIS SPIRITUS.
LIBER DE DIVINIS OFFICIIS.
SANCTUS HUGO GRATIANOPOLITANUS EPISCOPUS.
Notitia.
Notitia altera.
VITA, auctore Guigone.
EXCERPTAE CHARTULARIO ECCLESIAE GRATIANOPOLITANAE. - De injuriis quas fecit Guido Viennensis archiepiscopus Ecclesiae Gratianopolitanae et ejusdem Ecclesiae episcopo Hugoni de Salmoriacensi.
EPISTOLAE ET DIPLOMATA.
I. - Ad archiepiscopum et canonicos Ecclesiae Turonensis. - Epistolam Cruciferorum de rebus in Oriente gestis transmittit.
II. - Charta Hugonis episcopi Gratianopolitani, vetantis ne mulieres Carthusiam accedant.
III. - Charta Leotardi filii Willelmi pro feudo cehariae episcopalis.
IV. - Chartae guirpilionis factae per Leodegarium de Ciariaco et alios, Hugoni episcopo Gratianopolitano, de tota terra de Fabriis.
V. - Guerpilio de decima facta a Petro Gorga Hugoni episcopo Gratianopolitano.